Στρατηγικές κατανόησης κειμένου

Έχει παρατηρηθεί, κυρίως σε μαθητές που παρουσιάζουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, να δυσκολεύονται να κάνουν γενικεύσεις, υποθέσεις, περιλήψεις, αλλά και να βρουν τις σημαντικές πληροφορίες ενός κειμένου. Το πρόβλημα αυτό μοιάζει μεγάλο. Με συγκεκριμένες στρατηγικές κατανόησης μπορεί να εδραιωθεί κατά πολύ η δυσκολία. Μερικές από τις σημαντικότερες στρατηγικές είναι οι παρακάτω:

Έχει παρατηρηθεί, κυρίως σε μαθητές που παρουσιάζουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, να δυσκολεύονται να κάνουν γενικεύσεις, υποθέσεις, περιλήψεις, αλλά και να βρουν τις σημαντικές πληροφορίες ενός κειμένου. Το πρόβλημα αυτό μοιάζει μεγάλο. Με συγκεκριμένες στρατηγικές κατανόησης μπορεί να εδραιωθεί κατά πολύ η δυσκολία. Μερικές από τις σημαντικότερες στρατηγικές είναι οι παρακάτω:

1.Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το παιδί καλείται να γράψει ή να πει τι γνωρίζει πάνω στο συγκεκριμένο θέμα που πρόκειται να μελετήσει πριν αρχίσει η ανάγνωση.

2.ΓΡΑΠΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ
Ο εκπαιδευτικός παρουσιάζει τον κατάλογο των βασικών λέξεων του κειμένου και ζητά από τα παιδιά να πουν το νόημα τους. Το ίδιο μπορεί να δοκιμάσει και ο γονέας στο σπίτι.

3.ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΑΡΤΩΝ
Το παιδί μαζί με τον εκπαιδευτικό ή τον γονέα προσπαθεί να κατηγοριοποιήσει σε εννοιολογικές έννοιες τις λέξεις που λένε τα παιδιά πριν την ανάγνωση. Για παράδειγμα « Η εφεύρεση του τηλεφώνου»

4.ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αρχικά, ο εκπαιδευτικός δείχνει στο μαθητή πώς να κρατά τις σωστές σημειώσεις του κειμένου. Εδώ το πιο σημαντικό είναι ο μαθητής να υπογραμμίσει τις σημαντικότερες λέξεις κάθε παραγράφου και δίπλα σε ένα τετράδιο να κρατάει σημειώσεις με την μορφή των «bullets»,
Αυτή αποτελεί μια από τις πιο βοηθητικές μεθόδους εκμάθησης. Ο γονέας μπορεί να εφαρμόσει εύκολα την στρατηγική αυτή με το παιδί του στα περισσότερα θεωρητικά μαθήματα.

Μελέτη των παιδιών και γονείς
Η μελέτη των παιδιών με κάποιον από τους δυο γονείς στις αρχές του σχολείου είναι πολύ σημαντική και σε κάποιες περιπτώσεις αναγκαία. Έκτος από την βοήθεια που λαμβάνει το παιδί πολύ σημαντικός είναι και ο χρόνος αυτός που ο γονέας συνεργάζεται με το παιδί. Πολλές φορές όμως, οι γονείς είτε πιέζουν περισσότερο απ’ότι πρέπει το παιδί, είτε χρησιμοποιούν δικές τους στρατηγικές που ίσως δυσκολεύουν το παιδί ή δεν αντιλαμβάνονται την δυσκολία που αισθάνεται το παιδί.

Γι’αυτό το λόγο:
1. Αφήστε πρώτα το παιδί να παραθέσει την άποψη του γύρω από το μάθημα και αναλόγως, με τρόπο όχι παρεμβατικό, βοηθήστε το να βελτιώσει τις απαντήσεις του
2. Κατά την μελέτη θεωρητικών μαθημάτων δώστε παραπάνω χρόνο στο παιδί και χρησιμοποιήστε κάποια από τις παραπάνω στρατηγικές προκειμένου το παιδί να κατακτήσει καλύτερα το περιεχόμενο
3. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ!! Η ένταση στη φωνή δημιουργεί στο παιδί στρες και δεν μπορεί να μείνει συγκεντρωμένο
4. Δείξτε υπομονή! Κάτι που για εσάς να είναι αυτονόητο για το ίδιο σας το παιδί μπορεί να μοιάζει δύσκολο
5. Στην περίπτωση που υπάρχουν αδέλφια αποφύγετε τις συγκρίσεις στο θέμα των μαθητικών επιδόσεων

 

 ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

  • Πριν την μελέτη μας φροντίζουμε να είμαστε ξεκούραστοι
    Κατά τη διάρκεια της μελέτης απομακρύνουμε από το γραφείο μας αντικείμενα που μας αποσπούν την προσοχή
  • Κατά τη διάρκεια της μελέτης αποφεύγουμε να έχουμε ανοιχτές συσκευές, εκτός σε συγκεκριμένες περιπτώσεις σε χαμηλή ένταση μουσική
  • Η μελέτη είναι καλό να γίνεται πριν από εξωσχολικές δραστηριότητες, την ώρα που το μυαλό είναι πιο ξεκούραστο και έχουμε περισσότερη ενέργεια. Αυτό δεν ισχύει για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ
  • Αν υπάρχει κατοικίδιο στο σπίτι είναι καλό να βρίσκεται στον ίδιο χώρο με το παιδί κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης

 

 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ

  • Ο ρόλος των γονιών, δεν είναι εύκολος. Κανείς δεν έχει γεννηθεί γονιός και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τα πάντα. Χρειάζεται όμως να ακούσουν τον έφηβο με υπομονή, κατανόηση και συναίσθηση όλης της κατάστασης που βιώνει με άξονα το θέμα που φέρνει.
  • Ο καλύτερος τρόπος για να διδάξουν οι γονείς στον έφηβο το πώς να διαχειρίζεται το θυμό του, είναι να δώσουν το καλό παράδειγμα. Οι γονείς είναι το πιο ισχυρό πρότυπο για τα παιδιά. Εάν οι γονείς θέλουν να μη φωνάζει το παιδί τους, δεν θα πρέπει να του φωνάζουν.
  • Εάν οι γονείς θέλουν να μη βρίζει το παιδί, δεν θα πρέπει να βρίζουν. Οι γονείς θα πρέπει να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που θέλουν να δουν από το παιδί τους να φέρεται.