Η Δύναμη του Πατέρα: Ο Ρόλος του στη Θεραπεία του Παιδιού

Με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα

Στις οικογένειες που αντιμετωπίζουν αναπτυξιακές ή γλωσσικές δυσκολίες με τα παιδιά τους, η παρουσία της μητέρας είναι συνήθως πιο έντονη και αναμενόμενη. Όμως, ο ρόλος του πατέρα στη θεραπευτική διαδικασία δεν είναι μόνο υποστηρικτικός — είναι καθοριστικός.

Ο πατέρας ως ενεργός θεραπευτικός σύμμαχος

Η σύγχρονη βιβλιογραφία αναγνωρίζει τον πατέρα ως σημαντικό συνδιαμορφωτή της θεραπείας, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παιδιά που παρακολουθούν λογοθεραπεία ή άλλες παρεμβάσεις πρώιμης παρέμβασης. Η σταθερή εμπλοκή του πατέρα ενισχύει την συναισθηματική ασφάλεια, την αυτοεκτίμηση και την γενίκευση των δεξιοτήτων στο σπίτι.
• Ο πατέρας “μεταφέρει” τη θεραπεία στην καθημερινότητα — με το παιχνίδι, τον διάλογο, τις μικρές καθημερινές αλληλεπιδράσεις.
• Αποτελεί πρότυπο λόγου και συμπεριφοράς, ιδίως για αγόρια

Τι λέει η έρευνα; Έρευνα των Flippin & Crais (2011) για γονική συμμετοχή σε παιδιά με ΔΑΔ (Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος), έδειξε πως οι πατέρες που εμπλέκονται ενεργά σε προγράμματα πρώιμης παρέμβασης ενισχύουν τη γλωσσική εξέλιξη των παιδιών τους σημαντικά περισσότερο από όταν δεν εμπλέκονται.(Flippin, M., & Crais, E. R. (2011). The need for more effective father involvement in early communication intervention. Journal of Early Intervention, 33(1), 24–50).
Επιπλέον, μελέτες δείχνουν πως η πατρική συμμετοχή προβλέπει βελτίωση στην κοινωνική αλληλεπίδραση, στην προσήλωση, και στη διατήρηση δεξιοτήτων εκτός θεραπευτικού πλαισίου (Brannon et al., 2020).

 Πώς μπορούν οι πατέρες να βοηθήσουν;
1. Συμμετέχοντας σε συνεδρίες (δια ζώσης ή online) όταν είναι εφικτό
2. Παίζοντας “θεραπευτικά” στο σπίτι, εφαρμόζοντας τεχνικές που προτείνει ο λογοθεραπευτής
3. Παρατηρώντας και μοιράζοντας feedback, ώστε η ομάδα να προσαρμόζει τους στόχους
4. Μιλώντας θετικά στο παιδί για την πρόοδό του, ενισχύοντας την προσπάθεια

Ένα ευχαριστώ στους μπαμπάδες

Με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα, ας αναγνωρίσουμε όλους εκείνους τους πατέρες που ακούν, συμμετέχουν και επιμένουν. Που είναι εκεί, όχι μόνο για να «πάνε» το παιδί στη θεραπεία, αλλά για να σταθούν δίπλα του, να γίνουν μέρος της αλλαγής.

Σε κάθε θεραπευτική διαδρομή, ο μπαμπάς έχει φωνή — και η φωνή του κάνει τη διαφορά.