Απολογισμός της Σχολικής Χρονιάς Πώς Βοηθά το Παιδί να Αναπτυχθεί Συναισθηματικά και Μαθησιακά
Το τέλος της σχολικής χρονιάς είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για στοχασμό, αναγνώριση της προόδου και ενίσχυση της αυτογνωσίας του παιδιού. Ο απολογισμός – όταν γίνεται με τρόπο θετικό και μη συγκριτικό – συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης, της συναισθηματικής επίγνωσης και της μεταγνωστικής ικανότητας.
Η ερευνητική βιβλιογραφία της τελευταίας δεκαετίας τονίζει τη σημασία της αναστοχαστικής διαδικασίας στην παιδική και εφηβική ηλικία. Σύμφωνα με τον Zimmerman (2013), η αυτορρύθμιση της μάθησης ενισχύεται όταν το παιδί έχει τη δυνατότητα να αναλύσει τι έμαθε, τι το δυσκόλεψε και πώς διαχειρίστηκε προκλήσεις. Αυτό το είδος μεταγνωστικής επεξεργασίας οδηγεί σε βελτιωμένες στρατηγικές μάθησης και μεγαλύτερη αυτονομία.
Ο απολογισμός μπορεί να γίνει μέσω γραπτών ή προφορικών ερωτήσεων που απαντούν γονείς και παιδιά μαζί. Ερωτήσεις για το παιδί:
• Ποια στιγμή φέτος με έκανε να νιώσω περήφανος/η;
• Ποιο μάθημα ή έργο με ενθουσίασε;
• Τι με δυσκόλεψε και πώς το ξεπέρασα;
• Ποιος με στήριξε και πότε τον/την χρειάστηκα;
• Τι θα ήθελα να αλλάξω του χρόνου;
• Τι θα κάνω διαφορετικά την επόμενη χρονιά;
Αντίστοιχα, ο απολογισμός του γονέα ενισχύει την ενσυναίσθηση και τη διαφάνεια στη σχέση. Ερωτήσεις για τον γονέα:
• Ποια στιγμή της φετινής χρονιάς με δυσκόλεψε περισσότερο ως γονέα και γιατί;
• Πότε ένιωσα περήφανος/η για εσένα και πώς το έδειξα;
• Υπήρχαν στιγμές που θα ήθελα να φερθώ διαφορετικά; Τι έμαθα από αυτό;
• Ποια ήταν η μεγαλύτερη αλλαγή που παρατήρησα σε εσένα φέτος;
• Τι θα ήθελα να σου προσφέρω περισσότερο την επόμενη σχολική χρονιά και γιατί;
• Τι θα κάνω διαφορετικά ως γονέας του χρόνου;
Η κοινή αυτή διαδικασία προσφέρει ευκαιρίες για ειλικρινή σύνδεση, κατανόηση και ενίσχυση της μεταξύ τους σχέσης. Όπως αναφέρει ο Brackett (2019), η συναισθηματική ειλικρίνεια και η θετική επεξεργασία εμπειριών συμβάλλουν στη συναισθηματική ανθεκτικότητα και την εμπιστοσύνη.
Προτείνεται ο γονέας να κρατήσει σημειώσεις ή πρακτικά από τη συζήτηση, ώστε να επανέλθει σε αυτές στην αρχή της επόμενης σχολικής χρονιάς. Η αναφορά σε όσα ειπώθηκαν τον Ιούνιο λειτουργεί ως γέφυρα σύνδεσης, ενίσχυσης συνέχειας και σεβασμού στον προσωπικό ρυθμό ανάπτυξης του παιδιού.
Βιβλιογραφία / Έρευνα:
• Zimmerman, B. J. (2013). From cognitive modeling to self-regulation: A social cognitive career path. Educational Psychologist, 48(3), 135–147.
• Brackett, M. (2019). Permission to Feel: Unlocking the Power of Emotions to Help Our Kids, Ourselves, and Our Society Thrive.
